April 2023 | Art & Culture | Vol 9 BOSCO SODI Unique, unrepeatable explorations words Onur Baştürk photos Alex Krotkov, Greg Delves H e paints large-scale, textured paintings. Sometimes sculptural objects... The main indispensable raw, natural material. Sawdust, wood, pulp, clay, and sometimes even solid volcanic magma collected from the volcano can form his artifacts. He sees the creative process as something unrepeatable and describes this process as “controlled chaos”. That is, he mixes raw materials with natural fibers and glue to create the dense surface of the paintings. As the layers of material dry, the surface begins to take shape. The textured surface, which naturally cracks, is a product of both the creative process and nature’s unpredictability. He also shapes the clay with his hands into smooth, solid cubes, which he allows to dry in the sun before firing them in a traditional brick kiln. Each cube takes on a unique identity as the material changes in color and texture during this process. These are the first characteristics that come to mind about Mexican artist Bosco Sodi... but of course, there are more! For example, Casa Wabi, the ‘art residency’ center for artists founded in Oaxaca. Or the unforgettable landscape of 195 stunning clay balls representing the world’s nation-states... I LOVE WORKING WITH CLAY Have you focused more on sculpture and Mexican heritage traditions in recent years? Or has that always been the case? Actually, I have always been interested in working with sculpture as an object or establishing its relationship with space. Also, the strong presence of stone figures had always attracted me, as my family took me to the Mayan ruins as a child. The sculptures you made out of clay are very remarkable. You say that it’s in our DNA to work with clay. In fact, all the earliest sculptures in human history are made of clay. When did your connection to clay begin? I have been working with clay since I was a child. But when we opened Casa Wabi, I encountered clay again. Because there is a great variety of artisans here. I love working with clay. Clay is a very interesting material. Because it contains four elements... Your clay balls, “What Goes Around Comes Around”, also exhibited at the Venice Biennale, were like old relics... I made these clay balls, all different from each other, by hand and fired them in the kiln. At the end of the Venice Biennale, Venetians could buy one of the balls and take it home! You collected solidified volcanic magma from the Ceboruco volcano to make stone sculptures. How did you discover it? Is it not hard to collect? I was sure that I would get the rocks from this volcano. But I did not carve the rocks. I chose rocks with interesting shapes and cleaned them. Then I polished them with red and real gold glass. The idea was to create an object of desire from a rock that was organic and unique. UNPREDICTABLE STATE OF THE NATURAL MATERIAL It is essential for you to use the raw materials of nature. Which raw material interests you the most? I work with sawdust in my paintings and stone or clay in my sculptures. I love that organic materials are unpredictable and always lead us to a unique result, a place of no return. Will you be making more sculptures from now on? Or have you left your production process to “uncontrolled chaos”, as is the nature of your work? My point is the lack of control and the fact that things evolve on their own. For unique and unrepeatable undertakings... How are the works in your latest exhibition, “Alabanzas”? This exhibition is about my works during the pandemic. I wanted to show people how healing could creating be in these difficult times. What does the Casa Wabi you set up for artists mean to you? Is this really the place you imagined? Casa Wabi is a life project for me. The artists are selected by a board of trustees and then invited. We can invite six artists at a time, and they work with the local community. It is a project I am very proud of! You live between New York and Oaxaca. Does living in different cities and areas nourish you? Home for me is New York. The place where my kids go to school is our main place. Oaxaca is where I see my family and friends and ‘retouch’ my roots. I love this multicultural perspective that inspires much of my work. What will be the content of your exhibition to be displayed this fall at Sevil Dolmaci Gallery in Istanbul? Since it is my first exhibition at the gallery, we plan to show the best works, paintings, and sculptures from different series, as well as some of my latest works. CASA WABI Casa Wabi was founded by Bosco Sodi to promote the exchange of ideas between artists and local communities. The gallery is located in the Mexican city of Puerto Escondido, overlooking the Pacific Ocean. Named after the Japanese philosophy of wabi-sabi, in which imperfections are blessed, Pritzker Prize-winning architect Tadao Ando designed this spacious art center. At first glance, Casa Wabi stands out for its thatched roof made of dried palm leaves. Buildings with this type of roof, common in the region, are called “palapa”. Casa Wabi’s interiors, on the other hand, have a more modern feel with geometric concrete walls, columns, stone floors, and wooden shutters. for more Print VOL - IX SPRING 2023 Out of Stock Add to Cart Dijital / Pdf YUZU MAGAZINE - IX 60,00₺ Price Add to Cart

May 2023 | Art & Culture | Online Exhibition YUZU x SOLRADO Exhibition N eni Brasserie Sanatçılar / Artists Süleyman Akgüneş - Tahsin Aydoğmuş Etkin Celep - Öykü Dikmen Emre Köktaş - Yener Torun Süleyman Akgüneş Tahsin Aydoğmuş Tahsin Aydoğmuş Etkin Celep Etkin Celep Öykü Dikmen Emre Köktaş Yener Torun solrado.com

Şubat 2022 | Art | Dünya Sony Dünya Fotoğrafçılık Ödülleri 2022 G ündelik hayatımızda artık hepimiz birer fotoğrafçıyız. Cep telefonları sayesinde profesyonele yakın çekimler yapma imkanımız var. Bu hem çok iyi, çünkü anı kaydetmek nefis. Hem de kötü, çünkü fotoğraf sanatı adına iyi olan işler çok nadir. Bir de sürekli fotoğraf çekenler olarak gerçekten fotoğrafın ne olduğunu unutmamız durumu var, ki esas tehlikeli olan da bu. Neyse ki dünyada hâlâ fotoğraf sanatına kendini adamış profesyoneller var. Dünya Fotoğrafçılık Örgütü’nün düzenlediği 2022 Sony Dünya Fotoğrafçılık Ödülleri de bunlardan biri. 211 ülkeden, 170 binin üzerinde yapılan başvuruyu değerlendiren komite, 340 bin fotoğraf arasından ulusal kategorideki birincileri seçti. Bu yıl katılımcı ülkelerden 61 tanesinin ulusal kazananları arasında Türkiye'den Çiğdem Ayyıldız da yer alıyor. Sony Dünya Fotoğrafçılık Ödülleri 2022’nin genel kazananları ise 12 nisanda açıklanacak ve Londra Somerset House’da tüm işler gösterilecek.

July 2024 | Art & Culture TURKISH BELOW The HIGHLIGHT of the WEEK: NOMAD CAPRI words Onur Baştürk S ince 2017, NOMAD has embraced the concept of a design and art fair outside the classical mold, and is the most prominent organization among the new generation of micro fairs. The 14th edition of NOMAD, which has been held in St. Moritz, Monaco, Venice, Cannes and Capri, will take place this week from July 4 to 7 at the Certosa di San Giacomo, one of Capri's most fascinating buildings. The Certosa di San Giacomo is the oldest historical building on Capri. With breathtaking views of the Faraglioni and the shimmering Mediterranean Sea, this 14th century Carthaginian monastery is just steps from La Piazzetta in the center of the island. WHAT KIND OF FAIR IS NOMAD? Designed by Giorgio Pace and Nicolas Bellavance-Lecompte, NOMAD is a concept that will travel the world. Each edition of NOMAD features leading international galleries, featured exhibitions and special projects organized in exceptional architectural spaces. Each NOMAD exhibition runs for four to five days and access is limited to NOMAD CIRCLE, VIP members and pre-registered guests. In addition to the main event, NOMAD also offers an exclusive VIP program. As part of this year's VIP program, Hedges Projects, Martin Brûlé Studio and Cathy Vedovi will transform the terrace, reception hall and gallery space of Sala Donna Lucia & Caffe Morgano at the Grand Hotel Quisisana with Andy Warhol's perspective, referencing the iconoclastic Capri aesthetic from Godard's Le Mepris to the glamour of Valentino and Jackie O. Curated by Jim Hedges and Martin Brûlé, a solo exhibition of Andy Warhol photographs from the Hedges Collection will run parallel to a salon-style installation of rare collectible furniture and objets d'art from Brûlé's collection. In addition, the "Dioranimalia" exhibition at Villa San Michele will be presented exclusively to guests by the museum's director, Kristina Kappelin. Located in the Padiglione Olivetum dedicated to contemporary art, the exhibition explores the relationship between the animal world and design. This year's NOMAD VIP program also includes exclusive dinners and parties. In short, stay tuned for more news from NOMAD. Because we will be there... HAFTANIN öne çıkanı NOMAD CAPRI 2 017’den bu yana klasik kalıplar dışında bir tasarım ve sanat fuarı anlayışını benimseyen NOMAD, yeni nesil mikro fuarlar arasında en çok öne çıkan organizasyon. Bugüne dek St. Moritz, Monako, Venedik, Cannes ve Capri’de yapılan NOMAD’in 14’üncü edisyonu bu hafta 4-7 temmuz tarihleri arasında Capri’nin büyüleyici yapılarından Certosa di San Giacomo'da düzenlenecek. Certosa di San Giacomo, Capri’nin en eski tarihi yapısı. Faraglioni ve parıldayan Akdeniz'in nefes kesici manzarasının izlenebildiği 14’üncü yüzyıldan kalma bu Kartaca manastırı, adanın merkezindeki La Piazzetta'dan sadece birkaç adım ötede. NOMAD NASIL BİR FUAR? Giorgio Pace ve Nicolas Bellavance-Lecompte tarafından tasarlanan NOMAD, dünyayı dolaşmak üzere kurulmuş bir konsept. NOMAD’in her edisyonu önde gelen uluslararası galerilere, öne çıkan sergilere ve sıra dışı mimari mekânlarda düzenlenen özel projelere ev sahipliği yapıyor. NOMAD’in her sergisi dört ila beş gün sürüyor ve sergilere erişim NOMAD CIRCLE, VIP üyeler ve önceden kayıt yaptırmış misafirlerle sınırlı tutuluyor. NOMAD, ana etkinliğine ek olarak seçkin bir VIP programa da sahip. Mesela bu yılki VIP programda Hedges Projects, Martin Brûlé Studio ve Cathy Vedovi, Grand Hotel Quisisana’daki Sala Donna Lucia & Caffe Morgano’nun terasını, resepsiyon salonunu ve galeri alanını Andy Warhol'un bakış açısıyla donatarak Godard'ın Le Mepris'inden Valentino ve Jackie O'nun ihtişamına kadar iconoclastic Capri estetiğine atıfta bulunacak. Jim Hedges ve Martin Brûlé küratörlüğünde Hedges koleksiyonundan Andy Warhol fotoğraflarından oluşan solo sergi, Brûlé'nin koleksiyonundan nadir koleksiyon mobilyaları ve objets d'art'lardan oluşan salon tarzı bir enstalasyona paralel olarak gerçekleşecek. Ayrıca Villa San Michele’deki “Dioranimalia” sergisi müze direktörü Kristina Kappelin tarafından davetlilere özel olarak gezdirilecek. Çağdaş sanata adanmış Padiglione Olivetum'da yer alan sergi, hayvanlar dünyası ve tasarım arasındaki ilişkileri araştırıyor. NOMAD’in bu yılki VIP programında özel akşam yemekleri ve partiler de yer alıyor. Kısacası NOMAD’den yeni haberler için takipte kalın. Çünkü biz de orada olacağız…

Ocak 2022 | Art | İsviçre for english click here NOMAD ST MORITZ Dev fuarların devri bitiyor mu? Yazı | Oktay Tutuş D ünyada sayısız fuar var, ama katılımcıyla izleyici ve potansiyel alıcı arasındaki iletişimi sağlayabilen fuar çok az. En çok tartışılan şey ise fuar endüstrisinin markalara mı yoksa alıcılara mı daha çok hizmet ettiği. Geldiğimiz noktada çoğu marka, gelişen teknoloji sayesinde kendi tanıtımını hedef kitlesine yine kendisi yapıyor. Bu fuarlar adına kötü bir haber, çünkü gereklilikleri tartışmaya açıldı. Fuar için yapılan masrafların çok daha azını harcayarak, daha yüksek bilinirlik ve satış elde etmek, markalar açısından mümkün. Bu da bildiğimiz anlamda klasik fuarcılığın yakın geçmişte form değiştirmesine yol açtı. BİR ÇEŞİT MİKRO FUARCILIK 2017’den beri klasik kalıplar dışında bir tasarım ve sanat fuarı anlayışını benimseyen NOMAD, yeni nesil fuarlara güzel bir örnek. Seyahat, doğru insanlar ve kurumları bir araya getiren mekan odaklı sergileriyle NOMAD, şimdiden kendine özel ve küçük bir topluluk oluşturdu bile. NOMAD bugüne dek St. Moritz, Monako, Venedik gibi şehirlerde yapıldı ve bir edisyonu da Cannes’da sanal olarak gerçekleşti. Bu yıl ise 1-6 Mart tarihleri arasında yeniden St. Moritz’e geri dönüyor. NOMAD’i diğerlerinden ayıran şey, seçme galeri ve kurumları yine özenle seçilmiş bir davetli ve koleksiyoner listesinden kişilerle buluşturması. Aslında bir çeşit mikro fuarcılık. Giorgio Pace ve Nicolas Bellavance-Lecompte tarafından tasarlanan NOMAD sanat, mimari ve tasarım arasında çok kişisel ve benzersiz bir diyalog kuruyor. Önceden tasarlanmış, belirli ölçülerdeki fuar mekanları yerine St. Moritz'deki Chesa Planta'nın zarif tarihi iç mekanlarını, Monako'daki Villa La Vigie’yi ya da Venedik'teki Palazzo Soranzo Van Axel’in büyük odalarını kendine mesken tutuyor. Son üç yılda yapılan her bir edisyonuna dünyanın en kaymak tabakası diye rahatlıkla tanımlayabileceğimiz 4 bin misafir katıldı. Her biri 4 ya da 5 gün süren bu etkinliklere katılmak ise özel davetiyeyle sınırlanıyor. St. Moritz’deki yeni fuar ise Engadin Vadisi’nde bulunan Chesa Planta’da yapılacak. Zamanında Avrupa aristokrasisinin ileri gelenlerine hizmet vermiş bu barok binada geçen temmuz NOMAD’in yaz edisyonu yapılmıştı. SADECE SERGİLER YOK Bu fuarın farkı sadece mekanları değil, müşterilerine neler sunduğu. Sergiye ek olarak, katılımcılar kendi müşterileri için özel etkinlikler düzenleyebiliyor. NOMAD ekibi, galeri ve özel proje isteklerine göre akşam yemeği, kokteyl, parti, açık hava deneyimi dahil olmak üzere bir dizi sosyal aktiviteyi de düzenliyor. Burada sadece bir şeyler alıp satmak üzerine kurulu bir sistemden çok, zaten birbirine aşina bir grubun bir araya gelip kültür ve fikir alışverişi yapması söz konusu. Şimdi klasik fuarcılıkla NOMAD tarzı özel gezici fuarların nasıl aynı kulvarda var olabileceğini bir düşünün. Sizce hangisi kazanır? Is the era of big fairs coming to an end? Words | Oktay Tutuş T here are countless fairs in the world, but very few fairs can provide communication between the exhibitor, the audience and the potential buyer. The most debated issue is whether the trade show industry serves brands or buyers more. At this point, most brands are promoting themselves to their target audience thanks to the developing technology. This is bad news for fairs, because their requirements are up for debate. It is possible for brands to achieve higher awareness and sales by spending much less than the expenses made for the fair. This has led to a change in form in the recent past, as we know the classical fair organization. Adopting a design and art fair concept other than classical patterns since 2017, NOMAD is a good example of new generation fairs. With its space-focused exhibitions that bring together travel, the right people and institutions, NOMAD has already created a small community of its own. NOMAD has so far been in St. Moritz, Monaco, Venice, etc. This year, between March 1-6, back to St. Moritz. What sets NOMAD apart from others is that it brings together selected galleries and institutions with people from a carefully selected list of invitees and collectors. Designed by Giorgio Pace and Nicolas Bellavance-Lecompte, NOMAD establishes a very personal and unique dialogue between art, architecture and design. Instead of pre-designed fairgrounds of certain sizes, St. Moritz, the elegant historic interiors of Villa La Vigie in Monaco, or the grand rooms of Palazzo Soranzo Van Axel in Venice. Each edition of the last three years has been attended by 4000 guests, which we can easily define as the world's creamiest layer. Participating in these events, each of which lasts 4 or 5 days, is limited to a special invitation. Çapa 3

August 2023 | Art & Culture Heraklitos’un izinde bir Leros sergisi words Selin Akın G alerist ve Perasma olarak gerçekleştirdiğimiz “Time is a Child” isimli karma sergimiz; Leros’un geçmişiyle bugün adada var olan yaşam biçiminin harmanlanmış yapısını ilgi çekici bulmamızla ortaya çıktı. Zamanın bir çocuk gibi umursamaz akışı , kaçınılmaz olarak Leros’un ritmiyle paralel düşünmemize neden oldu. Davet ettiğimiz sanatçıların sergi için önerdiği eserler, adayı tanımamızla, sanatçılarla diyaloğumuzla eş zamanlı gelişti. ETERNITY AND A DAY Bize Leros’ta zaman farklı akıyor gibi geldi: Bu sergiyi düzenlediğimiz için mi yoksa burada zaman gerçekten kendine has bir şekilde aktığı için mi? Orasını bilmek pek mümkün değil. Zamanın kendi akışında sürdüğü bu adada Alice Guittard, Ayça Telgeren, Burcu Yağcıoğlu, Elif Uras, Evgenia Vereli, Kostis Velonis, Lara Ögel, Malvina Panagiotidi, Maria Joannou, Martin Creed, Merve İşeri, Nazım Ünal Yılmaz, Nil Yalter, Nuri Kuzucan, Rashid al Khalifa, Savvas Laz, Serkan Özkaya, Serra Duran, Silva Bingaz, Stefania Strouza, William Kentridge, Yeşim Akdeniz ve Yusuf Sevinçli’den oluşan, toplamda 22 sanatçının bir araya gelerek oluşturduğu birliktelik, bir yelken okulunun dönüştürülmesiyle gerçekleşti. Serginin ilhamı ise Teodoros Angelopulos yönetmenliğindeki “Eternity and a Day” filmi ve Heraklitos’un “Zaman, sahilde beş taş oy nayan bir çocuktur” cümlesiydi. Ada sakinlerinin günün her saatinde rutin yüzme program için kullandığı Koulouki koyunda yer alan yelken okulu, sabah saatlerinde adanın ihtiyar heyetinin, ilerleyen saatlerde ise işinden öğle tatili için çıkan gençlerin uğrak yeri oluyor. Ada yaşamında usulca kendine yer edinen “Time is a Child” sergisi, ziyaret edenlerin meraklı bakışları ve ders almaya gelen çocukların keyifli sorularıyla sanki hep oradaymış gibi bir hisle devam etti. Her bir sanatçının zamanla olan iletişimini bambaşka kanallardan aktardığı sergide; kimisi çocukluğundaki zamanın akışına kimisi zamanın döngüselliğine, kimisi de zamanın enerjisine değindiği eserlerle birbirine eşlik etti. Türkiye, Yunanistan, İngiltere, Fransa ve Güney Afrika’dan sanatçıların bir araya geldiği bu sergide, 22 sanatçının her birinin zamanı kendi zihinlerinde ve duygu durumlarında nasıl yorumladıklarını deneyimleme fırsatı bulduk. A Leros exhibition in the footsteps of Heraclitus O ur group exhibition, "Time is a Child," which we held as Galerist and Perasma, arose from our interest in the blended structure of Leros' past and the lifestyle that exists on the island today. The erratic flow of time, like a child, compelled us to think in synchronization with the rhythm of Leros. The works proposed by the artists we invited for the exhibition evolved concurrently with our exploration of the island and our dialogues with the artists. ETERNITY AND A DAY We had the impression that time moved differently on Leros: Was this because we organized the exhibition here, or because time moves in its own way here? That is impossible to know. The exhibition was inspired by the Theodore Angelopoulos film "Eternity and a Day" and Heraclitus's aphorism, "Time is a child playing five stones on the beach." The sailing school in Koulouki Bay, which is used by the island's residents for routine swimming programs at all hours of the day, is frequented in the morning by the island's elders and in the following hours by young people who leave their jobs for lunch. The "Time is a Child" exhibition, which had gradually gained a place in island life, continued with the curious gazes of visitors and the pleasant questions of the children who came to take lessons, as if it had always been there. Each artist conveyed their communication with time through completely different topics in the exhibition; some touched on the flow of time in their childhood, others on the circularity of time, and still others on the energy of time. In this exhibition, which brought together artists from Turkiye, Greece, England, France, and South Africa, we were able to see how each of the 22 artists interpreted time in their own minds and moods.

Nisan 2020 | Art | Türkiye Online açılış yapan İstanbullu sergi Yazı | Alp Tekin K orona günlerinde sanatın da dijitale taşınmasıyla ilginç deneyimlerden geçiyoruz. Bu orijinal deneyimlerden birini de İstanbullu bir galeri yaşattı: Pg Art Gallery. Şimdi olayı başa saralım ve hikayeyi bizzat Pg Art Gallery’nin sahibi Pırıl Güleşçi Arkonmaz’dan dinleyelim: “Ayla Turan’ın ‘Tehlikeli Oyunlar’ ve Ömer Faruk Yaman’ın ‘Voyager’ başlıklı sergilerini 21 Mart Cumartesi günü yapacağımız açılışla sanatseverlerle buluşturmayı planlamış ve çok çalışmıştık. Ancak içinde bulunduğumuz şartlar değişince sanatçılar ve galeri ekibiyle aldığımız kararşu oldu: Açılışları ertelemek yerine her iki serginin de kurulumlarını tamamlayarak açılışları “online”, yani izleyicisiz bir şekilde gerçekleştirmek! Sergiler için video çekimleri yaptık. Sanatçılarımız işlerini anlattılar. Dünyanın birçok metropolünde sanat kurumlarının düzenlediği ‘online sergi’lerden farklı olarak Türkiye’de bir ilki gerçekleştirerek bir mekana bağlı kalmadan online açılış yaptık. Açılış günü sanatsever dostlarımızın tebrik mesajları ile güne başladık. Sanatçılarımız Ayla Turan ve Ömer Faruk Yaman Pg Art Gallery Instagram hesabı üzerinden sırayla kendi stüdyolarından canlı yayın bağlantıları yaparak sanatseverlerle buluştu. Aynı zamanda web sitemiz, facebook, twitter ve youtube hesaplarımızdan sergiler ile ilgili videolar, kataloglar ve görseller sanatseverlerin erişimine açıldı. Hepimiz için çok ayrı heyecan taşıyan bir açılış oldu. Sanatçılarımızdan Ayla Turan duygu ve düşüncelerini ‘Herkesin morale ihtiyacı olduğu böyle bir dönemde çok yoğun bir ilgi oldu. Bu süreçte yalnız olmadığımızı görmek inanılmaz güzeldi’ şeklinde aktardı. Ömer Faruk Yaman ise süreci ve heyecanını ‘Online bir sergi açılışı yapmak tam da zamanın ruhuna uygun bir yaklaşımdı’ diyerek ifade etti. Sanatçılar ilk kez bir açılışta işleri ve izleyiciyle bir arada olmadan canlı bağlantı ile çalışmalarını, üretim süreçlerini, hikayelerini daha geniş bir izleyici kitlesiyle paylaştı. Benim için ise 1993’ten beri gerçekleştirdiğimiz yüzlerce açılış içinde bu ‘online açılış’ belki de en özverili hazırlık sürecine sahip olanıydı. Bir de en duygu yüklü olanı! Ağlamamak için zor tuttum kendimi!” ART | Kategorinin diğer yazıları ‘Resimlerin kendi içinde tedirgin olmasını önemsiyorum’ Mahremiyeti sorgulamak daha erotik Yuzu & nom-studios sunar ‘LOOP’ sergisi Kemal Özen "Gam'zede" Online Sergi Hangi yetişkin bir ‘Gam’zede’ değil ki artık? Ali Elmacı’nın atölye günleri notları May Parlar "Collective Solitude" Online Sergi Lara Kamhi’yle paradokslar ve izolasyon üzerine... BASE’in yeni dijital projesi yakında Sessiz Odanın Çığlığı İtalya’daki müzeden salgına bakınca… Yıldızı daha da parlayacak: Salman Toor Online açılış yapan İstanbullu sergi

February 2024 | Art & Culture english below Istanbul's new art fair ART SHOW N ormalde İstanbul’un modern sanat dünyasında şubat ayında hareketlilik olmaz. Ama bu hafta rüzgâr başka bir yönden esecek ve İstanbul yeni bir butik sanat fuarıyla tanışacak: Art Show. Bu fuarın önemli bir farkı var. İlk kez bir sanat fuarını bizzat galeriler organize ediyor. 24 çağdaş sanat galerisinin bir araya gelerek oluşturduğu Art Show, bir başka adıyla “Galeriler Buluşması”, salı günü ön gösterimle The Ritz-Carlton Residences’da açılacak. Ve 25 şubata dek aynı yerde devam edecek. Çağdaş sanat ortamında önemli konumda olan galerilerin temsilcileri bu etkinliğin organizasyonunda iş bölümü yaptılar. Belki de ilk kez dayanışma odaklı bir sergileme modelini benimsediler. Hem sergi hem de konuşma serilerinin yer alacağı Art Show’un amacı profesyoneller ve katılımcılar arasında verimli bir diyalog kurmak. Bu amaçla Art Show ücretsiz. Peki katılımcı galeriler kimler? Şöyle sıralayalım: Ambidexter, Anna Laudel, Art On İstanbul, artSümer, Bosfor, BüroSARIGEDİK, C.A.M Galeri, Ferda Art Platform, Galeri 77, Galeri Nev İstanbul, Galerist, Kairos, Martch Art Project, Merkur, Öktem Aykut, PG Art Gallery, Pilot, Pi Artworks, Pilevneli, Rıdvan Kuday Gallery, Sanatorium, The Pill, Versus Art Project, x-ist. Art Show’daki farklı galerileri ortak bir dil altında toplayacak mimari tasarımı yapanlar da alanının iyi isimleri: Emre Arolat ve Murat Tabanlıoğlu. N ormally, there is no activity in Istanbul's modern art world in February. But this week, the wind is blowing from a different direction, and Istanbul is getting a new boutique art fair: Art Show. This fair has one important difference. For the first time, an art fair is being organized by the galleries themselves. A gathering of 24 contemporary art galleries, Art Show, also known as "Meeting of Galleries," will open with a preview on Tuesday at The Ritz-Carlton Residences. It will continue at the same venue through February 25. Representatives of galleries that are important in the contemporary art scene have collaborated in organizing this event. Perhaps for the first time, they have adopted a solidarity-based exhibition model. The aim of the Art Show, which will include both an exhibition and a series of talks, is to establish a productive dialogue between profess ionals and participants. To this end, the Art Show is free of charge. So who are the participating galleries? Let's list them as follows: Ambidexter, Anna Laudel, Art On Istanbul, artSümer, Bosfor, BüroSARIGEDİK, C.A.M Gallery, Ferda Art Platform, Gallery 77, Gallery Nev Istanbul, Galerist, Kairos, Martch Art Project, Merkur, Öktem Aykut, PG Art Gallery, Pilot, Pi Artworks, Pilevneli, Rıdvan Kuday Gallery, Sanatorium, The Pill, Versus Art Project, x-ist.

Eylül 2022 | Art | Türkiye Kanlıca’dan yükselen ‘Özgürlük Heykeli’ Yazı | Onur Baştürk T aner Ceylan’ın 15 yıl aradan sonra açtığı yeni sergisinin en rol çalan starı, beyaz saten bir kumaşa sarındığını hayal ettiğimiz, vücut hatları belli, ama bir yandan da gizemli bir İstanbul heykeli. Sergiye mekan olan Kanlıca’daki Mehmet Emin Ağa Yalısı’nın denize bakan girişine kondurulan heykelin cinsiyeti erkek. İstanbul’u yıllardır bir kadın olarak tasvir etmeye alışkın zihinleri ters köşeye yatıran bu heybetli heykelin bir de videosu var. Bir bakıma, heykelin ete kemiğe büründüğü bir video. Cem Adrian’ın hem tema müziğini üstlenip hem de bizzat başrolünde olduğu bir video bu. Videonun sonlarına doğru üzerindeki kumaşı atıp Özgürlük Heykeli misali parlak mehtaba karşı kendini sergiliyor Cem Adrian’da vücut bulmuş İstanbul heykeli. Hayli provokatif, hayli umursamaz, hayli küstah ama aynı zamanda hayli incelikli bir kırılganlık içinde… Bu bağlantılı iki iş, son dönemde ısrarla yükselmesi arzu edilen ve bu uğurda her gün bir şey yapılagelen ama ne yazık ki içi boş olan LGBTİ+ karşıtlığına da çıplak, pirüpak, kudretli/popolu bir yanıt (şaplak) gibi de algılanabilir pekala. İSTANBUL BUNU ÖĞRETİYOR İŞTE Mehmet Emin Ağa Yalısı’ndaki işlere göz gezdirirken dikkat çeken damarlarlardan biri de şu: Tablolardaki figürler kimi zaman küstah, asi ve başını asla öne eğmeyen direnç gülleri. Kimi zaman da kırılgan ve her tür incelikli duyguya aç, teslim olmaya hazır, über duygulu ayrık otları. Tıpkı İstanbul’un kendisi gibi. Yahut İstanbul’un bizi kendine benzetmesi gibi. İkisinden biri. Nitekim hangimiz İstanbul’da bu duygu ve karakter bariyerlerine çarpıp çarpıp her gün ve gece sersem sepet olmuyoruz ki? İstanbul bunu öğretiyor işte: Başka türlü ayakta kalamazsın, kendine gel! GÜZ AYAZINDA KOR ATEŞİM Aslında Taner Ceylan’ın İstanbul temalı bu yeni resimlerindeki referanslar gayet eski zamanlara ait. Ama nedense bana hiçbiri “eski” gelmedi. Yahut şöyle de denebilir: Bir şeyler değişiyor gibi geliyor ama öz aynı kalıyor. Beni en çok etkileyen işlerden biri de elindeki beyaz gülle öylece kalakalmış, ama çapkın şehvetinden de gram eksilme olmamış eski dönem askerinin tablosu. Askerin hemen karşısındaki tabloda yer alan, günümüzün “gender fluid” akımına uygun olarak gayet cinsiyetsiz ve bir yılan çevikliğinde kendini gösteren figür ise -Taner Ceylan’ın deyişiyle- askerin bu kadar hüzün denizine düşmüş olmasının yegâne sebebi! Bir yanıyla İstanbul’un gay barlarında danseden kıvrak bir zenneyi yahut ‘drag queen’i de anımsatmıyor değil bu deli dolu, küstah ve başına buyruk figür. İkisine de bakınca Sezen Aksu’nun “Yarası Saklım” şarkısının şu iç titreten dizelerini mırıldanmamak imkansız görünüyor gönül bağlarının sazlı sözlü akşamlarında: “Yaralı kuşum, hazan güneşim, güz ayazında kor ateşim, bir sözün uçur göğüm gün açsın, yad eller aldı bizi”. YARATILAN CENNETİN SON MAHSULLERİ Londra’daki “I Love You” isimli ilk sergisini 2016’da açtıktan sonra verdiği bir Ali Tufan Koç röportajında şöyle demişti Taner Ceylan: “Herkes hayatım boyunca kendi doğrusunu empoze etmeye çalıştı bana. Reddettim. Aksine kendi gerçeğimi anlatmaya çalıştım. Zor oldu, ama başardım. Şu an cennette gibiyim” İşte bu sergideki işler de Ceylan’ın kendi elleriyle yıllar boyu ince ince dokuduğu ve sonunda başardığı engin cennetinin son mahsülleri. Nitekim taze meyvenin dayanılmaz sulu cazibesi gibi hepsini ısırmak, içine çekmek istiyor insan. Bazı eserler elbette şunu da alt metinliyor daha bakar bakmaz: “Benden uzak dur, ısırmak yasak, sadece bak”. Nitekim Koral Sagular’ın poz verdiği tablo onlardan biri. Ceylan tüm bu işleri Kemer’deki heybetli Olimpos Dağı’na ve zeytin ağaçlarına bakan, bir yamacın sırtına inşa ettirdiği evindeki atölyesinde yaptı. Orayı kafasındaki cennetin somutlaşmış hali olarak merkezledi; ki oraya dair düşlerini yakın zamanda Yuzu Vol7 sayısında yazmış, fotoğraflamıştık. Şanslıyız. Son olarak; “Aheste Çek Kürekleri Mehtap Uyanmasın” sergisine giderken şu aklınızda olsun: Tıpkı heykelin kendisi gibi gözlerin hep yükselen mehtaba doğru kilitlenip sarhoş olduğu, ama ertesi gün her daim dimdik ayakta günler/geceler yaşatıyor İstanbul. Tam bir aşk/nefret gelgitliğinde…

Şubat 2022 | Art | Türkiye for english click here LAL BATMAN ve EXPÓSE “Sizce de erotik değil mi?” Yazı | Oktay Tutuş E xposé; sergilemek, göz önüne sermek anlamına geliyor. Lal Batman’ın dijital ve plastik sanat pratiklerinden oluşan sergisinin ismi de Exposé. Anna Laudel Gallery’de açılan sergideki işler kendimizi ve birbirimizi nasıl yansıttığımızı mercek altına alıyor. Yağlı boya çalışmalarından dijital illüstrasyona, hologramdan NFT ve video sanatına kadar uzanan geniş bir yelpazede üretilmiş işlerin yer aldığı “Exposé”, 27 marta kadar takibe açık! Şimdi söz Lal’de. İçinde yaşadığımız dünyaya dair, muhtemelen bilmediğimiz veya duymadığımız, bir tane olumlu bir tane de olumsuz ne söyleyebilirsin? “New Generation Love” eserimde de yansıttığım gibi bir arada olmanın bütünlüğünü, büyüsünü ve zorluğunu mercek altına alırken; kompozisyonda kullandığım kelebekler ile bu sürecin naifliğine, ömrüne değinmekteyim. İçimizde yaşadığımız dünyayı da o yüzden aynı “New Generation Love” da olduğu gibi görüyor ve yorumluyorum. Zor, karmaşık ama bir o kadar da naif. Serginin adını da düşününce; gerçekten sanal dünya deyince insanların aklına neden hep teşhir etmek, başkaları tarafından görülmek, izlenmek gibi şeyler gelir? Sosyal medyanın yapısı bu şekilde gelişti ve gelişmeye devam ediyor. Bu devamlılıkla birlikte aslında biz de sistem içerisinde izliyor, izleniyor ve içten içe bundan tatmin oluyoruz. Sergimde yer verdiğim oda yerleştirmesi ise izleme ve izlenme durumunu somut hale getiriyor. Sergiyi ziyaret eden izleyiciler bu alanı deneyimleyerek sergiyle interaktif bir şekilde bağ kurabiliyor. SOSYAL MEDYA MODERN TEŞHİR ALANI ‘Like’ etmek, başka hayatları sürekli takip etmeye çalışmak erotik bir arzu ile nasıl ilişkilendirilebilir? Sosyal medya modern teşhir alanı. İzleniyoruz, dikizleniyoruz ve gözetleniyoruz. Bu olguların hepsi erotizmde de olan unsurlar. Eserlerimde de görüldüğü üzere aslında hiçbiri bize yabancı değil. Sizce de erotik değil mi? Bir insan kendisini dijital dünyada ne ölçüde eş yansıtabilir? Arada kaybolan özelliklerimiz/parçalarımız neler? İnsan kendisini dijital dünyada nasıl görmek istiyorsa ve nasıl rahat hissediyorsa o ölçüde yansıtıyor. Bu yansıtma biçimi aslında kendi görme biçimimizi de ortaya çıkartıyor. Arada kaybolan özelliklerimiz aslında sakladıklarımız ve saklamak istediklerimiz. Lal Batman and Expóse Words | Oktay Tutuş E xpose; to display means to reveal. The name of Lal Batman's exhibition consisting of digital and plastic art practices is Exposé. The works in the exhibition opened at Anna Laudel Gallery examine how we reflect ourselves and each other. Featuring a wide range of works from oil painting to digital illustration, from hologram to NFT and video art, the “Exposé” is open to follow-up until March 27! Now Lal has the word. What can you say about the world we live in, one positive and one negative, that we probably don't know or have heard of? As I reflect in my work “New Generation Love”, while I examine the integrity, magic and difficulty of being together; I refer to the naivety and longevity of this process with the butterflies I use in the composition. That's why I see and interpret the world we live in, just like in "New Generation Love". It is difficult, complex, but also naive. Considering the name of the exhibition; when we say virtual world, why do people always think of things like being exposed, being seen by others, being watched? This is how the structure of social media has evolved and continues to evolve. Along with this continuity, we are actually watching and being watched within the system and we are deeply satisfied with it. The room installation that I have included in my exhibition, on the other hand, makes the situation of watching and being watched concrete. By experiencing this area, the audience visiting the exhibition can interact with the exhibition in an interactive way. How can 'like', trying to follow other lives constantly be associated with an erotic desire? Social media is the modern display area. We're being watched, spied on, and spied on. All of these phenomena are also elements of eroticism. As seen in my works, none of them are foreign to us. Don't you think it's erotic? Çapa 8

November 2023 | Art & Culture | Vol 11 THIS MAZE is not for GETTING LOST, to FIND YOURSELF words Mert Çam F aena Art’ın bu yılki Miami Art Week’te sergileyeceği en dikkat çekici enstalasyon sanatçı, tasarımcı ve aktivist Sebastian Errazuriz’e ait “MAZE: Journey Through the Algorithmic Self”. Midjourney ve DALLE2 kullanılarak tasarlanacak bu labirent enstalasyonu Faena Plajı’na kurulacak. Kumla kaplı labirent, hem ziyaretçileri karmaşık yolları keşfetmeye davet edecek hem de labirentin merkezinde yer alan yansıtıcı bir monolitte birleştirecek. “Yapay zekânın sanata olan erişimi demokratikleştireceğine ve herkesin bir profesyonel gibi ustalıkla yara tmasına olanak tanıyacağına inanıyorum” Miami Art Week’te Faena Art’la iş birliği kapsamında sergilenecek The Maze’i yaratırken en büyük ilham kaynağınız neydi? Yaratıcı topluluğa ve sanatsal gelişime verdiği destek için Faena’ya sonsuz müteşekkirim. Kaybolmak için değil, kendimizi bulmamız için tasarlanmış ilk labirenti sunmaktan büyük mutluluk duyuyorum. Tamamen karmaşık kör noktalarla dolu olan labirentlerin aksine, bu labirent neredeyse herkese açık bir meydan görevi gören büyük bir merkeze sahip. Böylece insanlar günlük rutinlerinden kaçıp labirentte yürüyebilir, huzur arayabilecekleri ve kitap okuyabilecekleri bir yer bulabilir. Sanatınızın ardındaki felsefe nedir? İnsanların, onlara miras kalmış ama onlardan önce başkalarının yarattığı gerçekliği, devam etmesi gerekmeyen geçici bir yapı olarak görmelerini sağlayacak işler yaratmaya çalışıyorum. Kültürümüzün klasik ikonlarında küçük değişiklikler yaparak onları yıkıp anlamlarını dönüştürüyorum. İzleyiciye bir ayna tutuyor ve onları gündelik, sıradan olana yeniden bakmaya davet ediyorum. Hayal ettikleri her türlü yeni gerçekliği ve geleceği kendileri için yaratmaya teşvik etmek için… Teknolojiyi kullanarak dijital sanat ve daha fazlası üzerinde çalışıyorsunuz. Bu sanat tarzının insan dokunuşundan yoksun olduğunu hiç düşündünüz mü? Gelecekteki sanatçıların yapay zekâdan yüzde 100 arınmış fikirler geliştirebilmek için zihinlerini eğitmeleri hayati önem taşıyacak, buna inanıyorum. Yapay zekâ fikirlerimizi hayata geçirmemize yardımcı olacak bir araç olmalı. Ancak şimdiye kadar yapay zekâ sadece önceki çalışmaların bir tekrarını oluşturdu. Gerçek anlamda orijinal bir yenilik mümkün değil. Yaratıcılar olarak, teknoloji izin verdiği sürece içimizdeki derinliklere inmek ve daha önce kimsenin yaratmadığı orijinal kalıp ve kombinasyonları bulmaya çalışmak bizim elimizde. Dijitalleşmiş sanat ya da dijital olarak tasarlanmış sanatın avantajları neler? Doğal olarak zaman, hız ve çıktı çeşitliliği açısından verimlilik. Bir keresinde yapay zekânın birçok sektörü ele geçirmesi konusunda insanları uyardığınızı söylemiştiniz. Bunun neden bir tehlike olabileceğini düşünüyorsunuz? Yapay zekânın temel tehlikesi ve toplum üzerindeki etkisi, insan gelişiminin her yönünün yeniden yapılandırılmasında değil. Önemli olan bu gelişmelerin gerçekleşme hızı. İnsanlık zamanla büyük değişimlere uyum sağlamayı öğrendi, ancak yapay zekânın toplumu etkileyeceği hıza hiçbir zaman hazırlıklı olmadık. Kısa ya da orta vadedeki endişem, yapay zekâ mesleklerin yerini almaya başladığında insanların geçimini nasıl sağlayacağı ya da kimliklerini yeniden nasıl inşa edeceği… Peki insanlık teknolojinin tehlikelerinden nasıl korunabilir? En önemli araç öncelikle eğitim. Toplum yapay zekânın risklerini, potansiyel tehditlerini ve etkilerini ne kadar hızlı anlarsa, biz de onun önemini o kadar çabuk anlayabiliriz ve bizi değişimden kısmen korumaya yardımcı olabilecek düzenlemeler üretecek kitle kaynak çözümleri için çalışabiliriz. T he most striking installation that Faena Art will exhibit at this year’s Miami Art Week is “MAZE: Journey Through the Algorithmic Self” by artist, designer and activist Sebastian Errazuriz. This labyrinth installation, designed using Midjourney and DALLE2, will be installed on Faena Beach. The sand-covered maze will both invite visitors to explore complex paths and unite them in a reflective monolith at the center of the maze. The sand-covered maze will invite visitors to explore complex paths and gatherings will be held in the open area at the center of the maze. “I believe that artificial intelligence will democratize access to the expression of art, allowing anyone, and everyone, to suddenly create with the apparent mastery skills of a professional” What was your biggest inspiration when creating The Maze, which will be exhibited at Miami Art Week as part of a collaboration with Faena Art? I am extremely thankful to Faena for the long-extended support to the creative community and artistic development. I am very pleased to present the first maze designed for us to find ourselves, not to get lost. Unlike mazes, which are completely full of complex blind spots, this maze has a large center that serves as a square open to almost everyone. This way, people can escape from their daily routines and walk through the maze, find a place where they can seek peace and read books. What is the philosophy behind your art? I am trying to create works that will allow people to see the reality that has been inherited by them, but created by others before them, as a temporary structure that does not need to continue. By making small changes to the pre-existing classic icons of our culture, I break them down and transform their meaning. I hold up a mirror to the audience and invite them to look again at the everyday, the ordinary. You are working on digital art and more using technology. Have you ever thought that this art style lacks the human touch? It will be vital for future artists to train their minds to be able to develop ideas that are one hundred percent free from artificial intelligence, I believe that. Artificial intelligence should be a tool to help us bring our ideas to life. But until now, artificial intelligence has only created a repeat of previous studies. A truly original innovation is not possible. As creators, it is up to us to delve into the depths of ourselves, as long as technology allows, and try to find original patterns and combinations that no one has created before. What are the advantages of digitized art or digitally designed art? Naturally, efficiency in terms of time, speed, and variety of output. You once said that you warned people about artificial intelligence taking over many industries. Why do you think this could be a danger? The main danger of artificial intelligence and its impact on society is not in the restructuring of every aspect of human development. What is important is the speed at which these developments take place. Humanity has lear ned to adapt to major changes over time, but we have never been prepared for the speed at which artificial intelligence will affect society. My concern in the short or medium term is how people will make a living or rebuild their identities when artificial intelligence starts to replace professions… So how can humanity be protected from the dangers of technology? The most important tool is education first of all. The faster society understands the risks, potential threats and impacts of artificial intelligence, the sooner we can understand its importance and work for crowdsourcing solutions that will produce regulations that can partially protect us from change. for more Print VOL - XI FALL & WINTER 2023-24 Out of Stock Add to Cart

Nisan 2020 | Art | Türkiye Sessiz Odanın Çığlığı Yazı | İsmail Polat O ğlu Raad Zeid annesi için “Nükleer yakıt gibiydi, gittiği her yeri aydınlatırdı” diyor. Geçmişe uzanıp hikayesine ve eserlerine baktığımızda insanlar üzerinde bıraktığı etki gerçekten öyle. Eserlerindeki güçlü ifadeler de bunun sonucu, insan ruhundan ilhamla… Çok kederli bir döneminde büyükelçilik binasındaki atölyesine kapanıp tek bir sineğin kanatlarındaki çırpınışla yeniden hayata dönen ve kendini renklere vurarak “Cehennemim” adını verdiği başyapıtını ortaya koyan ünlü ressam Fahrelnissa Zeid’in izini sürdük. Türkiye'de modern sanatın öncüsü Fahrelnissa Zeid 1901 İstanbul doğumlu. Osmanlı döneminin önde gelen ailelerinden, sanat tutkunu Şakir Paşa ailesinden geliyor. Ünlü ressamın yazar İzzet Melih Devrim’le evliliğinden olan oğlu Nejad Devrim Türkiye'nin en önemli ressamlarından biri. Kızı Şirin Devrim ise Şehir Tiyatroları'nda oyun sahneleyen ilk kadın tiyatrocu. Zeid ayrıca seramik sanatçısı Füreya Koral'ın da teyzesi. İstanbul ve Paris'te sanat eğitimi alan Zeid, 1934 yılında Irak'ın Ankara temsilcisi Emir Zeid ile evlendikten sonra Irak Kraliyet ailesinin en önemli isimlerinden biri olur. O artık bir prensestir. 1901’de İstanbul’da başlayan Zeid’in hikayesi bu evlilik sayesinde Berlin, Paris, Londra ve Amman’a kadar uzanır… Bir prenses olarak dünyayı dolaşır ama onun tek derdi sanat, içinde kopan rengarenk fırtınalardır. O yüzden bir prensle evlendiği için protokol üyesi olsa da tuvalinden ve renklerinden vazgeçmez. Büyükelçilik rezidansının bir odasını atölyeye dönüştürür ve zamanın çoğunu resim yaparak geçirir. 1920’lerde Paris’de yaşadığı dönemlerde fovist ve dışavurumcu yaklaşımı kucaklar. Esprili kişiliğiyle girdiği her ortamla güçlü bağlar kurar, herkesi kendine hayran bırakır. Dışavurumculukta ve soyut resimde o kadar iyi işlere imza atar ki, birçok sanat eleştirmeni onu 20. yüzyılın en önemli sanatçılarından Jackson Pollock’a benzetir. Öylesine güçlü, öylesine sarsıcı. Simone de Beauvoir’nın “Yaşamım kendime anlattıkça, gerçek hale gelecek güzel bir masal” sözü Zeid’in hayatına çok rahat uyarlanabilir. TA Kİ BİR GÜN ODAYA BİR SİNEK GİRENE KADAR…. Zeid’in ölümünden yıllar sonra eserleriyle yaptığı büyük Londra çıkarmasının gerçek hikayesi de yine çok sevdiği bu şehre uzanıyor aslında. 1940’larda eşinin çok sevdiği kuzeni ölünce uzunca bir süre hayata küser ve atölyesine kapanır. Hiç kimseyle görüşmez, sadece boş boş duvarlara bakar bir başına. Ve bu yalnızlık operasyonu, kocası dahil herkesi şaşırtacak kadar uzun sürer. Kendisi de ne yapacağını bilemez ve sürece teslim olur. Ta ki bir gün odaya bir sinek girene kadar… Bir anda dikkati ona doğru kayar. Tüm gün sineğin kanat çırpınışlarını izler. O küçücük sineğin kanatlarında her defasında böylesine bir coşku yaşanıyorsa, hayat hala devam ediyor der ve kalkar. Uzunca bir süre hiç dokunmadığı renkleri yoğurur, eline fırçasını alır ve “Cehennemim” adını verdiği şaheserini yaratır. Bu eser soyut resmin en önemli işlerinden biri olur ve Zeid’i yeniden Londra’ya taşır…. Nasıl mı? İstanbul Modern’de sergilendiğinde Tate Modern’in eski direktörü Chris Dercon eseri görür görmez çarpılır ve saatlerce önünde bekler. Jackson Pollock kadar güçlü dediği eserin izini sürer ve müzenin yöneticileriyle iletişime geçerek “Cehennemim”i ve 22 farklı Zeid eserini Londra’ya taşır. Beş ay boyunca sanatseverle buluşan eserler, Tate Modern yöneticilerini şaşırtacak derecede büyük ilgi görür ve ziyaretçi akınına uğrar. Böylece Londra’daki keder yüklü bir zaman dilimi, onu aynı şehirde en popüler zaman dilimine taşır. Fahrelnissa adı günlerce konuşulur, tabii ki yine başrollerde “Cehennemim” vardır. “KİŞİ KENDİNE YETMEZ” Tüm dünyanın yalnızlığıyla baş başa kaldığı şu belirsiz günlerde herkesin farklı kaygıları var. İşe gitmek, toplantıları organize etmek, alışveriş yapmak, trafikle boğuşmak, uçağı yakalamak, çocukları okula göndermek ya da sevdiklerine kavuşmak gibi eski ve “büyük” dertlerimiz şimdilik çok uzakta. Tam yerini almasa da online devam ediyoruz hayatımıza. Yanı sıra uzun zamandır kendini boşlayanların, içine yönelmesi ve iç huzuru aradığı uğraşlar da var. Açıkçası kimse eskisi gibi kalmak da istemiyor. Dünyanın döngüsü çoktan bozulmuştu, coronavirüs salgını şimdi herkesi “yaşamının yeni normali”ni bulmaya zorluyor. Şimdi kendimizle baş başa kalınca nasıl yaşamamız gerektiğini öğreniyoruz. Hepimizin çabaları mucizeyle sonuçlanmayabilir ama denemekte fayda var, hazır bu kadar kendimize kalmışken. Dolayısıyla sosyal medya ve tv’lerin canlı yayınlarına hapsolmak yerine evimize sızan canlı bir sinek ya da farklı hayat çırpınışlarının izini sürmekte fayda var. Hayata dair çırpınışlar her koşulda devam ediyor. Önemli olan bunu görebilmek. Zeid’in Paris’i terk ederken dediği gibi: “Kişi sanat yapmış olmak için resim yapmaz, zira sanat diye bir şey yoktur, sanat eseri de. Yaşama sevinci, yaratma sevinci vardır, ÇÜNKÜ KİŞİ KENDİNE YETMEZ.” Kendinize yetemediğinizde, taşmaya bakın! NOT “Cehennemim”, İstanbul Modern’in koleksiyonunda saklı. Zeid’in portrelerinden bir seçki sunan “Üç Kişilik Oyun” adlı sergiye ise Dirimart Galeri’nin web sitesi üzerinden erişmek mümkün. ART | Kategorinin diğer yazıları ‘Resimlerin kendi içinde tedirgin olmasını önemsiyorum’ Mahremiyeti sorgulamak daha erotik Yuzu & nom-studios sunar ‘LOOP’ sergisi Kemal Özen "Gam'zede" Online Sergi Hangi yetişkin bir ‘Gam’zede’ değil ki artık? Ali Elmacı’nın atölye günleri notları May Parlar "Collective Solitude" Online Sergi Lara Kamhi’yle paradokslar ve izolasyon üzerine... BASE’in yeni dijital projesi yakında Sessiz Odanın Çığlığı İtalya’daki müzeden salgına bakınca… Yıldızı daha da parlayacak: Salman Toor Online açılış yapan İstanbullu sergi

Haziran 2021 | Art | Türkiye Fiziksel CI’da dijital haller Yazı | Onur Baştürk C ontemporary İstanbul’a nihayet kavuştuk. “Nihayet” diyorum, çünkü aralık ayından bu yana pandemiyle üzerimize çöken belirsizlikten CI da nasibini almıştı. Önce dijital edisyon yapıldı, ardından fiziksel yapılacağı tarih defalarca ertelenmek zorunda kaldı. Dolayısıyla fiziksel fuara kavuşmak CI müdavimleri için şahane bir durum oldu. Bu nedenle ilk ön izleme gününde, yani açılır açılmaz, fuara gittiğimde durum şuydu: Bir buçuk yıl her şeyin dijital versiyonuna maruz kaldıktan sonra fiziksel bir sanat fuarında bulunmayı özlemişiz, ama sosyalleşmeyi de! Adım başı bir tanıdıkla karşılaşınca eserler kadar sosyalleşmek de haliyle vaktimi aldı. Peki Akbank ana sponsorluğunda yapılan fuar nasıldı? Elbette galeri sayısı önceki CI’lara göre daha az olduğu için (toplamda 26) tüm fuarı hızlıca gezip bitirebiliyordunuz. Yoğunluk üst kattaydı. Alt katta sadece dijital işlerin sergilendiği Plugin vardı. Galeri sayısının azlığı nedeniyle farklı ve şaşırtıcı işe rastlama olasılığı da düşüktü. Ama CI’ın şu dönemde yapılabiliyor olması bile bana kalırsa yeterliydi. Dahası, eylülde fuarın yeni edisyonu bekliyor bizi. Kısacası CI ekibi bu yıl sadece bu edisyonla yetinmeyip yenisi için de hemen çalışmaya başlayacak. SERVER DEMİRTAŞ VE ÖZER TORAMAN KONUŞULDU CI’ın en çok dikkat çeken işlerine gelince… Eserlerinde insan ve makine arasındaki ilişkiyi irdeleyen, Deleuze ve Guattari gibi filozoflardan beslenen, kinetik heykelleriyle tanıyıp sevdiğimiz Server Demirtaş’ın “Angel Boy” ve “Çığlık-2” adlı işleri her zamanki gibi etkileyiciydi. Özer Toraman’ın iki tablosu birden ilgi gördü. Hatta daha fuarın ilk dakikalarında bir tanesi satıldı. İki erkek figürün sergilendiği eserde ayrıca gözüm kaldı. Fiyatını sordum, 50 bin lira denildi. Satış fiyatı olarak euro’dan vazgeçildiğini görmek mutluluk vericiydi. Berkay Buğdan’ın heykeli, resimlerindeki lirik duyguyla karışık soyut anlatımını sevdiğim Erdinç Babat’ın son eserleri ve tabii Onur Mansız’ın hiperrealist tabloları CI’da dikkatimi çeken işler arasındaydı. Sinan Demirtaş, Leyla Emadi, Başak Tugay ve Alpin Arda Bağcık’ın işlerini de unutmayalım tabii… MARIO KLINGEMANN BİR TUTAM HAYAL KIRIKLIĞI Dijital işlerin yer aldığı Plugin’de ise yapay zeka işleriyle meşhur Mario Klingemann’ın eserine bakarken doğrusu biraz hayal kırıklığına uğradım. Belki de sanatçının çok ses getirmiş işi “Memories of Passersby I” daha etkileyici ve zekice olduğu için… Plugin’e gelen “Hyperdimensional Attractions: Sirius A” beni o kadar etkilemedi. Buna karşılık Hakan Sorar ve Ahmet Rüstem Ekici’nin Artivive aplikasyonuyla görüntülenebilen zekice dijital işlerini sevdim. Bu işlerden daha fazla olsa diye iç geçirdim. FERİDE İKİZ’İN KOLEKSİYONUNDA PAK DA VAR Koleksiyoner Feride İkiz’in kripto sanat dünyasının tanınmış sanatçılarının yer aldığı NFT koleksiyonu ise “Crash” adı altında House of Brothers Lounge’da sergileniyordu. Piksel Yeni Medya Programı’ndan Hande Şekerciler ve Arda Yalkın kürasyonunda yapılan Crash’te, eserleri en son Sotheby’s’de de satışa çıkmış Türk sanatçı Pak’ın da bir işi yer alıyordu. Pak’ın işini bilgisayar ekranından sonra bir fuarda görmek heyecan vericiydi. Ama benim bu koleksiyonda en çok sevdiğim iş, sanatçı kolektifi AES+F’in reenkarnasyon temalı işi oldu. Öyle ki, bu fütüristik videonun başından uzun süre ayrılamadım.

Aralık 2021 | Art | Türkiye Popüler kültürde Bizans etkisi Yazı | Oktay Tutuş P era Müzesi'nde İstanbul Araştırmaları Enstitüsü tarafından hazırlanan ve Bizans hakkında yapılmış bilimsel araştırmaları inceleyen “İstanbul’dan Bizans’a” adlı sergiyi gördünüz mü? Görmediyseniz, sizi Pera Müzesi'ne çekecek bir başka sergi daha var: “İstanbul’da Bu Ne Bizantinizm?” İlk sergi İstanbul'un her yerine sinmiş tarihe tanıklık etmeye çağırırken, bizim bahsedeceğimiz ikinci sergi Bizans imgeleri ve esinlenmelerinden oluşan müthiş bir yaratıcı evrene bakmaya çağırıyor. Bu sergide 50’yi aşkın sanatçı, yazar, illüstratör, müzisyen, sinemacı ve moda tasarımcısının Bizans’a atfedilen eşsizliği ve egzotizmi farklı açılardan yorumlayan ve görselleştiren işleri yer alıyor. SERGİNİN İSMİ O ROMANIN BAŞ KARAKTERİNDEN… “İstanbul’da Bu Ne Bizantinizm?” sergisi adını Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun Panorama adlı romanından alıyor. Türkiye’nin yakın tarihinden bir dönemi, İkinci Dünya Savaşı sonrası yılların toplumsal ve siyasal karmaşasını konu edinen romanda, “Bu Ne Bizantinizm?’” ifadesini romanın baş karakteri kullanıyor ve yazar, kendi karakterinin ağzından çıkan bu sözle, genç cumhuriyetin vatandaşları arasındaki kültürel ayrışmanın giderek keskinleşmesini, kimlik bunalımını ve çare olarak kör inançlara tutunmasını dile getiriyor. Kartal Tibet filmlerinden Ayasofya'nın yakınlarda vefat eden kedisi Gli'ye, Facebook'un son dönemde nefret oklarına hedef olan sahibi Mark Zuckerberg'den moda tasarımcısı Özgür Masur'un defilesinden sahnelere dek sergide popüler kültürün hemen her yerine değinen geniş bir seçki yapılmış. Küratör Emir Alışık’ın İstanbul'da yaşayanların hafızalarında milliyetçi arkaik betimlemelerle yer edinmiş Bizans imgesi hususunda şu söyledikleri, özellikle bu imparatorluğu doğru hatırlamamız için önemli: “Bizans tarihi bazen tarihsel bilginin manipülasyonu yoluyla düşmanlığın uyandırılmasına alet edilse de, Bizans mirası karmaşık sosyopolitik meseleleri yansıtmak için de sıkça kullanılır oldu. Bu sergi, Bizantinizm’in, onu aramadığımız yerlerde bile ortaya çıkan etki alanı geniş bir olgu olduğunu ortaya koyuyor”.

July 2024 | Art & Culture TURKISH BELOW FRANCK LEBRALY The HERO of our LAST ISSUE words Onur Baştürk T hank you all for your positive comments on the cool cover of Yuzu's latest Aegean and Mediterranean themed issue. Of course, we also have a special thank you! We would like to thank artist Franck Lebraly, whose drawings and frescoes can be found in many exclusive hotels and restaurants in the South of France, for the special drawing he designed for our cover. And now it's time to get to know Lebraly's art inspired by the Mediterranean lifestyle... Your drawings have references that remind the 70's Southern France… I think this is an unconscious and undeniable trace: all the images of the French Riviera that have continued to grow in me since my childhood along with masters like Picasso, Klein, Matisse or Leger, and the creativity that emerged in the 70s… But above all the lifestyle of Southern France. Simple and bright like my drawings! I live between Paris and Southern France so I can compare the two. If you like nature, going out, feeling the heat and enjoying the light on your face, life is easier in the south. Your drawings are like a soul relative of the world of Klein and Cocteau. What do you say? There is an obvious connection with Klein. His work has always inspired me. Since it can reflect the power of simplicity with a single color. But I'm not in line with Cocteau. People used to compare me to him. This of course is satisfying and makes me smile. But I feel more like Matisse or Marco del Re. I am trying to do my work in my own style. I WAS LUCKY TO BE CLOSE TO THE SEA AND MOUNTAINS In which part of Southern France were you born and raised? How was your childhood? I was born and raised in Cannes. It was a very happy childhood. I was lucky to be close to the sea and mountains. On weekends we would explore all near villages, Provence and Italy. My father used to show us many of the masterpieces he restored since he was an art objects restorer. Like Picasso. My uncle was a painter and he would sell his paintings at the flea market. FRANCK'S FAVORITE SPOTS What are your favorites about summer? Summer is the time I wait for all year! First, it is inspiring to walk on the seafront early in the morning to catch the first light of the day. Exhibitions are held in many museums throughout the summer to rediscover the works of many artists, which is wonderful. Everything is easy with such beautiful weather, you can spend most of your time outside! Also, being in a culture where Provence, Italy, and the Mediterranean are together is already like a reward. The saddest part is when summer ends. Where are your favorite places in Southern France? Hotels: Hotel le Sud in Juan Les Pins, Hotel Amour in Nice, and La Colombe d'Or in St Paul de Vence. Restaurants: Baba Restaurant in Antibes, Le Mouré Rouge in Cannes, and Maison Fonfon in Monaco. And the modern art museum, The Maeght Foundation. FRANCK LEBRALY Son sayımızın kahramanı Y uzu'nun Ege ve Akdeniz temalı son sayısının (Vol-13) cool kapağı için yaptığınız pozitif yorumlar için herkese teşekkürler. Elbette bizim de özel bir teşekkürümüz var! Çizim ve fresklerine Güney Fransa’nın birçok seçkin otel ve restoranlarında rastlanan sanatçı Franck Lebraly'ye kapağımız için tasarladığı özel çizim için çok teşekkür ediyoruz. Ve şimdi Lebraly'nin Akdeniz yaşam tarzından ilham aldığı sanatıyla tanışma zamanı... Çizimlerinde 70'ler Güney Fransa'sını anımsatan referanslar var… Sanırım bilinçsizce, yadsınamaz bir iz bu: Picasso, Klein, Matisse ya da Leger gibi ustalarla birlikte çocukluğumdan beri içimde büyümeye devam eden Fransız Rivierası'nın tüm görüntüleri ve 70'lerde ortaya çıkan yaratıcılık… Ama her şeyden önce Fransa'nın güneyindeki yaşam tarzı. Çizimlerim gibi basit ve parlak! Paris ile Fransa'nın güneyi arasında yaşıyorum, bu yüzden ikisini karşılaştırabilirim. Eğer doğayı, dışarı çıkmayı, sıcağı hissetmeyi ve yüzünüze vuran ışığın tadını çıkarmayı seviyorsanız, güneyde hayat daha kolay. Çizimlerin Klein ve Cocteau'nun dünyasıyla ruh akrabası gibi. Ne dersin? Klein ile bariz bir bağlantı var. Onun çalışmaları bana hep ilham verdi. Tek renkle sadeliğin gücünü yanısıtabildiği için. Ama Cocteau ile aynı çizgide değilim. İnsanlar eskiden beni onunla karşılaştırıyordu. Elbette bu tatmin edici ve beni gülümsetiyor. Ama kendimi daha çok Matisse ya da Marco del Re gibi hissediyorum. Kendi stilimde işimi yapmaya çalışıyorum. DENİZ VE DAĞLARA YAKIN OLDUĞUM İÇİN ŞANSLIYDIM Güney Fransa'nın hangi bölgesinde doğup büyüdün. Çocukluğun nasıldı? Cannes'da doğup büyüdüm. Çok mutlu bir çocukluktu. Denize ve dağlara yakın olduğum için şanslıydım. Hafta sonları etraftaki tüm köyleri, Provence'ı ve İtalya'yı keşfe çıkardık. Babam sanat objeleri restoratörü olduğu için restore ettiği birçok başyapıtı bize gösteriyordu. Mesela Picasso gibi. Amcam da ressamdı ve resimlerini bit pazarında satıyordu. FRANCK’IN FAVORİ NOKTALARI Yaza dair sevdiğin şeyler neler? Yaz, tüm yıl boyunca beklediğim dönem! Öncelikle günün ilk ışıklarını yakalamak için sabah erken saatlerde deniz kıyısında yürümek ilham verici. Birçok sanatçının eserlerini yeniden keşfedebilmek için yaz boyunca pek çok müzede sergiler yapılıyor, bu da şahane. Böyle güzel bir havayla her şey kolay, zamanınızın çoğunu dışarda geçirebilirsiniz! Ayrıca Provence, İtalya ve Akdeniz’in bir arada olduğu bir kültür içinde olmak zaten ödül gibi. En üzücü kısmı ise yazın sona erdiği zaman. Güney Fransa’da favori yerlerin neresi? Oteller: Juan Les Pins’teki Hotel le Sud, Nice’deki Hotel Amour ve St Paul de Vence’deki La Colombe d’Or. Restoranlar: Antibes’teki Baba Restaurant, Cannes’daki Le Mouré Rouge ve Monako’daki Maison Fonfon. Bir de modern sanat müzesi The Maeght Foundation. for more Print VOL XIII - AEGEAN & MEDITERRANEAN EDITION 590,00₺ Price Add to Cart